Frans Karel Hoppenbrouwer is geboren op 27 oktober 1912 in Schoten (thans deel van Haarlem).
Al op jonge leeftijd blijkt hij aanleg te hebben voor tekenen en de onderwijzers op de lagere school adviseren zijn ouders om hem naar de kunstacademie te laten gaan.
Maar het is de tijd van de dertiger jarencrisis en er moet brood op de plank komen en dus rolt de jonge Frans in het tuindersvak.
Daarin ontwikkelt hij zich door veel avond-studie tot een vakbekwaam tuinier en landschaps-architect.
In zijn schaarse vrije tijd kan hij het niet laten en gaat toch af en toe tekenen en schilderen. Het oudste werk wat nog gevonden is, is een pentekening uit 1934 van een kapitale villa in Bloemendaal (?). Hij heeft er waarschijnlijk meerdere gemaakt.
Na de Tweede Wereldoorlog verhuist hij met zijn vrouw en twee kinderen van Overveen naar Wageningen, waar hij enkele jaren in dienst van de tuinbouwhogeschool werkt in de proeftuinen en kassen. De dienstwoning op de Wageningse Berg staat er nog steeds en is tot monument verklaard.
Te veel gebonden aan vaste protocollen solliciteert hij naar een baan als chef tuinbaas bij Ouwehands Dierenpark, waar hij vervolgens jaren met veel plezier werkt aan parkaanleg en onderhoud. Er moet wel verhuisd worden naar een rijtjeswoning in een nieuwbouwwijk van Wageningen. Ook hier wordt nog af en toe geschilderd, bijvoorbeeld een kopie van "De molen bij Wijk van Duurstede" van Jacob van Ruisdael".
In 1959 verhuist het inmiddels vijf kinderen tellend gezin naar Enschede waar Frans chef tuinbaas van het Volkspark wordt en in een dienstwoning aan de rand van het park komt te wonen.

Hier werkt hij bijna tot aan zijn pensioen. Begin jaren '70 wordt hij veel geplaagd door rugklachten en stevige hernia's en tot overmaat van ramp wordt hij in 1972 ook nog eens getroffen door darmkanker. De vooruitzichten zijn slecht: de artsen geven hem nog slechts drie maanden te leven. In die tijd was het regel om dat niet direct aan de patient zelf te vertellen, maar eerst de familie op de hoogte te stellen. Echtgenote en kinderen hebben er voor gekozen de slechte bood-schap (nog) niet aan hem te vertellen.
Frans wordt vervolgens afgekeurd, komt in een rijtjeswoning te wonen en gaat daar, voornamelijk zittend, aan het schilderen. De darmkanker lijkt, o wonder, tot stilstand te zijn gekomen en er breken gelukkige jaren aan met een grote productie aan schilderijen. Er is veel vraag naar zijn realistische werkstukken.
Het naschilderen van werken van oude meesters heeft zijn voorkeur, maar ook eigen composities en opdrachten van diverse kanten komen aan bod.
Gevolg is een groot aantal schilderijen (vele honderden), die over de hele wereld hun weg vinden. Gelukkig zijn van de meeste werken foto's gemaakt en wat gegevens genoteerd, zodat dit overzicht gemaakt kon worden.

Enkele jaren voor zijn dood vertelt zijn vrouw Jannie hem de fatale diagnose van ruim twintig jaar geleden. Zijn reactie is stomme verbazing, geen boosheid.

Op 27 februari 1996 is Frans overleden aan een hartstilstand, maar laat met zijn schilderijen een indrukwekkend levenswerk na voor hen die daar nog dagelijks van genieten.